อูจินค่อยๆไล่ต้อนพรมจูบคนตัวเล็กที่กำลังจะขัดขืน ไม่ใช่ว่าไม่ยอมแต่ในใจของจีฮุนยังกลัว ว่าเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องจะถูกความกระทบกระเทือน แล้วเป็นอะไรไป
“จีฮุน ฉันขอนะ “ นี่เป็นประโยคขอร้อง แต่คนฟังไม่สามารถปฏิเสธได้เลย เสียงกระซิบที่ข้างหูที่เสียวซ่าน มันทำให้รู้สึกว่ายั่วยวนเกินจะปฏิเสธได้
“ ยะ..อย่า “ แม้คำพูดของจีฮุนจะเป็นประโยคปฏิเสธ แต่ผิดกับร่างกายที่ทำงานตอบสนองร่างสูงซะงั้นแขนเรียวของคนตัวเล็กกับโอบรัดรอบคอของผู้ลุกล้ำไว้แน่น “ลูกเรา” ถึงร่างกายจะไปตามอารมณ์ แต่จิตใต้สำนึกของผู้เป็นแม่ก็กลัวจะเป็นอันตรายต่อเจ้าตัวเล็ก
“คืนนี้ฉันจะอ่อนโยนกับนาย ฉันสัญญา” อูจินค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าหาใบหน้าสวยจนกระทั่งริมฝีปากของทั้งสองแนบชิดกัน ไม่รอช้าร่างสูงขบดูดริมฝีปากของคนตัวเล็กอย่างชำนาญการ
มือหนาของร่างสูงไม่หยุดอยู่นิ่งลูบไล้ไปทั่วตามร่างกายของจีฮุน ในหัวของพัคอูจินตอนนี้ ร่างกายของจีฮุนชั่งดูมีน้ำมีนวล มันชวนให้เค้าอยากที่จะขย้ำซะเหลือเกิน แต่ต่อจะให้จีฮุนท้องอีกสักครึ่งโหลบอกเลยว่า พัคอูจินคนนี้ก็ไม่ทนหรอกนะ
“อ๊ะ!! ..ซี๊ดดดดดด” จีฮุนหลุดครางออกมาเมื่อถูกร่างสูงใช้ฟันคมขบกัดเข้าที่ซอกคอขาว มันหงุดหงิดใจเหลือเกินเวลาเห็นคอขาวซึ่งไร้ร่องรอยใดๆ มันอยากที่จะประทับตราเอาไว้เลยว่าร่างกายของคนตัวเล็กที่ชื่อพัคจีฮุนนี้ มันเป็นของพัคอูจินตั้งหาก
ไม่รอช้าร่าสูงค่อยๆถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของคนตัวเล็กออกอย่างง่ายดาย เหลือไว้เพียงชั้นในสีขาวตัวบางเพียงตัวเดียว แต่ของบางสิ่งบางอย่างก็มักจะอยู่กับเราได้ไม่นานสุดท้ายมันก็ถูกทิ้งให้มันไปอยู่ด้วยกัน สภาพไม่ต่างจากกัน
ร่างสูงก้มทักทายเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้อง “ฉันจะไม่ทำให้เธอเจ็บนะ เจ้าเด็กน้อย “ มือหนาลูบลงบนหน้าท้องอย่างแผ่วเบา
ลิ้นร้อนค่อยๆแตะเลียไปที่ส่วนหัวของยอดอกที่เต่งตึงขึ้นมา ตวัดน้ำแฉะๆที่ไหลออกมาจากปากของเขาลงไปที่ยอดอกของร่างบางอย่างโหยหา หอมหวานเหลือเกิน อยากจะกัด อยากจะทิ้งรอยแดงให้เต็มตัวเสียเหลือเกิน
“อ๊ะ..อ่า..อูจินอย่ากัดมันเจ็บ“
มือบางพยายามผลักดันใบหน้าหล่อเหลาให้หยุดการกระทำเพราะมันทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่านปะปนกันไป
“ซี้ดดดดดดด”เรียวปากสวยขบเม้มห้ามปรามอารมณ์ของตัวเอง ในหัวสมองตอนนี้มันขาวโพลนไปหมด เรียวขาเล็กจากที่เคยแนบชิดติดกัน ตอนนี้ค่อยๆแยกออกจากกันประหนึ่งเป็นการเชิญชวนอีกคนให้รีบเข้ามาเร็วๆ
ร่างสูงรีบถอดกางเกงของตนออกอย่างรวดเร็วราวกับมันเป็นเรื่องที่เตรียมเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว มือข้างหนึ่งก็จับเข้าที่แกนกายของตนที่ตั้งชูชันขึ้นมารูดขึ้นรูดลงสองสามที ก่อนจะค่อยๆจ่อเข้าไปที่ช่องปากทางรัก มันใหญ่มาก จนร่างบางแทบจะตั้งรับกับมันไว้ไหวถึงแม้จะเคยได้รับการกระทำแบบนี้มาครั้งนึงแล้ว แต่ความรู้สึกเจ็บแปลกๆก็ไม่คลายหายไป
“เจ็บหรือป่าว” อูจินเอ่ยถามจีฮุนเมื่อเห็นใบหน้าของสวยขมวดคิ้วเข้าหากัน
“อื้อออออ..เจ็บ” เมื่อได้รับคำถามก็ยอมมีคำตอบ
อูจินเริ่มจากสัมผัสเนิบๆช้าๆกลับกลายเป็นเร็วและรุนแรงแต่ละมุน มือเรียวบางที่คล้องคอร่างสูงอยู่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นจิกเข้าที่แผ่นหลังของร่างสูงเพื่อระบายอารมณ์ทั้งหมดลงบนแผ่นหลังกว้าง
“อืออออออ.....หืม” เสียงของคนร่างสูงครางในลำคออย่างพึงพอใจ
“บะเบาหน่อยผม...เจ็บ” จีฮุนเตือนสติคนที่เอาแต่ใจตนให้นึกถึงเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้อง
“อื้อออออ.... ไม่ไหวแล้ว” คนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้น ร้องครางออกมาเมื่อใกล้ถึงจุดฝั่งฝัน
“ทนอีกนิดนะ” เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นไม่รู้กี่ครั้งต่อครั้งจนบทเพลงรักบรรเลงจนมาถึงท่อนจบ ร่างสูงได้ไปถึงฝั่งฝันจึงปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นใส่เข้าไปภายในช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็ก
ร่างทั้งสองโอบกอดกันพร้อมตกเข้าไปอยู่ในห้วงนิทรา
