ควานลินตัดสินใจหักพวงมาลัยรถ เลี้ยวเข้าไปในทางถนนที่เปลี่ยวมืด ร่างสูงจอดรถแล้วหันมาสนใจคนตัวเล็กข้างหน้า ที่ตอนนี้ได้นั่งหน้าซีดตัวแข็งทื่อ ควานลินไม่ปล่อยให้เสียเวลาไปป่าวๆ ร่างสูงกระโดดข้ามมาเบาะฝั่งที่อีกคนนั่ง ร่างสูงทาบทับตัวเองลงไปบนร่างบางที่นั่งตัวแข็งไม่ขยับร่างกายไร้ซึ่งเรี่ยวแรง มีแต่ลมหายใจที่อ่อนระทวย “ท่านประธานจะทำอะไรครับ” เรียวปากเล็กขยับถามคนตรงหน้า ตอนนี้จีฮุนสติหลุดหายไปกับการกระทำคนตรงหน้า
“เธอทำฉันหงุดหงิด เธอต้องรับผิดชอบพัคจีฮุน” ควานลินปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่ปกปิดร่างกายอยู่ออกไปจนหมด มือหนาพยายามจะปลดเปลืองเสื้อผ้าคนตัวเล็ก แต่ก็ถูกมือเรียวบางขัดคืน “ท่านประธานอย่าทำแบบนี้ครับผมกลัว” ตอนนี้จิตใจของจีฮุนไมีอยู่กับเนื้อกับตัวร่างเล็กๆนั่งตัวสั่นในชนิดยิ่งกว่าเจ้าเข้า ความขัดคืนก็ไม่เป็นผลต่อควานลิน เขาได้ปลดเปลืองเสื้อผ้าของคนตรงหน้าจนสำเร็จ ตอนนี้ทั้งคู่ได้อยู่ในชนิดที่ร่างกายเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น ผิวขาวนวลผ่องของคนตัวเล็กยิ่งทำให้ควานลินหยุดห้ามใจไม่ได้ อยากจะย่ำยีคนตรงหน้าซะให้หนำใจ . เนื้อเนียนของร่างน้อยค่อยๆถูกเฟ้นคลึงด้วยน้ำมือของไลควานลินโดยเฉพาะหน้าอกบางที่พอมีเนื้อมีหนังให้จับอยู่บ้าง
ลิ้นร้อนค่อยๆแตะเลียไปที่ส่วนหัวของยอดอกที่เต่งตึงขึ้นมา ตวัดน้ำแฉะๆที่ไหลออกมาจากปากของเขาลงไปที่ยอดอกของร่างบางอย่างโหยหา หอมหวานเหลือเกิน อยากจะกัด อยากจะทิ้งรอยแดงให้เต็มตัวเสียเหลือเกิน
“อ๊ะ..อ่า..ย...อย่ากัดครับท่านประธานมันเจ็บ“ มือบางพยายามผลักดันใบหน้าหล่อเหลาให้หยุดการกระทำแต่ก็ไม่เป็นผล คนตัวเล็กพยายามที่จะดิ้นหนีแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะอยู่ในรถพื้นที่คับแคบบวกกับแรงของคนตรงหน้าที่จับตัวเขาไว้ไม่ให้ดิ้นไปไหน “พัคจีฮุน อย่าขัดใจฉัน ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก้ให้ความร่วมมือกับฉัน” ไม่ว่าเปล่ามือของควานลินที่ตอนนี้กำลังเลื่อนลงไปลูบวนอยู่ที่ส่วนนั้นของคนตัวเล็ก ก็ยิ่งทำให้คนตัวเล็กดิ้นทุรนทุรายด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่เสียวซ่าน
มันเสียวเหลือเกิน แต่มันก็ยังคงแฝงไปด้วยความร้อนแรงที่พัคจีฮุนไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน อยากจะผลักคนตรงหน้าออกไปให้พ้น แต่ด้วยความเสียวซ่านทำให้ร่างกายทรยศกับความคิด
“อึกกกก...อืออ...ท่านประธานมันเสียว”
“ยกขาขึ้นให้ฉันเข้าไปหน่อยสิจีฮุน”
ร่างสูงแทรกตัวเข้าไปที่ระหว่างขาของคนตัวเล็ก พร้อมยกขาเรียวขึ้นมาเกี่ยวเอวแกร่งไว้ก่อนจะก้มลงมองที่ส่วนอ่อนไหวของร่างบางที่ตอนนี้มันแข็งชันขึ้นมาต้องมือของควานลินเป็นอย่างดีจนร่างสูงสัมผัสได้ว่าส่วนนั้นมันกำลังรอมือของเขามาปรนเปรออยู่อย่างเห็นได้ชัด
“ฮึกกก..ปล่อยผมนะครับท่านประธาน” จีฮุนบิดกายหนีร่างสูงตรงหน้าแต่ก็ไม่สำเร็จ ควานลินเลื่อนใบหน้าก้มลงไปกดจูบปลายคางของจีฮุนแลบลิ้นเลียตามซอกคอของอีกคนอย่างหื่นกระหายพร้อมกับทำรอยรักสีกุหลาบทิ้งไว้ที่ตรงซอกคอขาวของคนตัวเล็ก
“อย่างอแงสิคืนนี้ฉันจะอ่อนโยนกับนายพัคจีฮุน”
“ปล่อยผมเถอะ..ฮึกกกผมกลัว”
ปากก็บอกว่าให้ปล่อย แต่สองแขนของคนตัวเล็กกลับเลื่อนขึ้นมาคล้องคอคนตรงหน้า สองขาก็เกี่ยวเอวแกร่งเอาไว้แน่น ค่อยๆโยกสะโพกเลื่อนไปถูกับหน้าท้องของควานลินไปมาราวกับคนที่กระสันต้องการอยากจะปลดปล่อยความรู้สึกเสียวซ่านนี้ มันน่าอายและมันคือครั้งแรกของคนตัวเล็ก
“ปากบอกให้ฉันปล่อยแต่การกระทำของนายมันสวนทางกันจังนะพัคจีฮุน”
ไลควานลินจุดไฟพิสวาท ให้มันโหมกระหน่ำ สั่งสอนให้พัคจีฮุนรู้ว่า รสชาติของเซ็กส์มันหอมหวานขนาดไหน
“ฉันจะเข้าไปในตัวเธอแล้วนะ”
“ไม่! อย่าทำแบบนั้นครับท่านประธาน” คนตัวเล็กเอ่ยพร้อมน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา แต่ความรู้สึกของคนตัวเล็กกับส่วนทางกับคำพูด ในใจอยากที่จะปลดปล่อยความรู้สึกโหวงๆนี้สักที ไม่ใช่แค่แต่ความรู้สึกที่ส่วนทางกับคำพูดแต่ร่างกายก็เช่นกัน จีฮุนเอาส่วนนั้นถูกับบริเวณเอวควานลินจนมีน้ำไหลเยิ้มออกมาจากส่วนหัว จนคนตัวสูงรับรู้ได้ถึงการไปสู่จุดสุดยอดของคนตัวเล็ก จนในใจอยากสถบคำออกมาให้กับความย้อนแย้งของคนตรงหน้า
“อ๊ะ!” ไม่รอช้าควานลินไม่ปล่อยให้คนตรงหน้าถึงจุดนั้นเพียงผู้เดียว ร่างสูงจัดการสอดใส่แกนกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางรักด้านหลังของจีฮุนที่มันขมิบตัวให้ควานลินเข้ามาเติมเต็ม ไม่มีการเบิกทางและอ่อนโยนใดๆ
เสียงร้องของคนตัวเล็กกรีดร้องด้วยความเจ็บ ก็ใช่สินี่มันครั้งแรกของพัคจีฮุนนิ ความรู้สึกมันช่างรุนแรงและเจ็บเหมือนโดนปลายมีดแหลมคมกรีดช่องทางด้านหลังอย่างช้าๆ ไม่นานควานลินก็ค่อยๆขยับสะโพกของเขาช้าๆเป็นจังหวะเนิบไป จากความเจ็บปวดที่จีฮุนได้รับก็ปรับเปลี่ยนไปเป็นความเสียวกระสัน แต่ร่างสูงไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กได้ผ่อนคลายได้นาน จากจังหวะช้าๆก็เปลี่ยนเป็นจังหวะที่หนักหน่วง เอวสอบซอยสะโพกกระแทกใส่คนตัวเล็กถี่ยิบจนรถสั่นระรัวไม่สนใจว่าใครจะผ่านมาก็ตาม เพราะตอนนี้อารมณ์พิสวาทอยู่เหนือสิ่งอื่นใด
มือหน้ากดปรับเบาะรถให้เอนไปจนสุดเพื่อเพิ่มพื้นที่ในการทำกิจกรรมรวมรักของเขาทั้ง
“อ๊ะ..อื้อออออ ท่านประธาน ผมเจ็บๆเสียวๆจนบอกไม่ถูก” เล็บคมของจีฮุนกรีดเข้าที่แผ่นหลังของควานลินจนเลือดซิบ ไหลซึมออกมา แต่ว่าร่างสูงไม่ใส่ใจ แต่กลับเพิ่มจังหวะที่รุนแรงหนักหนวงเป็นทวีคูณ
“อ่า..ซี๊ดดดด นายสวยมากรู้ตัวมั้ยจีฮุน สวยจนฉันอยากครอบครองนายไว้คนเดียว”
“อ๊ะอื้อออออ..ท่านประธาน”
เสียงกระแทกยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง บทเพลงรักของคนทั้งสองยังคงบรรเลงไปแบบไม่มีเหนื่อย เช่นเดียวกันกับกลิ่นคาวเลือดที่เริ่มหยดไหลลงมาที่เบาะรถคันหรูบ้างก็ย้อยลงมาตามต้นขาเรียวขาว เป็นเพราะการกระแทกของควานลินรุนแรงจนทำให้ช่องทางที่บริสุทธิ์ของจีฮุนฉีกขาดแต่ก็ไม่วายที่จะให้ควานลินหยุดการกระทำลงได้
บทเพลงรักบรรเลงจนมาถึงท่อนจบ ร่างสูงได้ไปถึงฝั่งฝันจึงปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นใส่เข้าไปภายในช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กเพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
กลิ่นคาวน้ำขาวขุ่นและกลิ่นคาวเลือดได้ทำการผสมกันอยู่ในช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็ก
“พัคจีฮุนตอนนี้นายเป็นของฉันแล้ว ไหนพูดสิ”
“อื้ออ..ผมเป็นของท่านประธาน”
กลับไปอ่านและคอมเม้นพูดคุยได้ที่
จอยเรื่อง some หลินฮุน
